ضایعات پ پ دون نو پتروشیمی ZCS مارون

شرح

پلی پروپیلن (PP) معمولاً به عنوان دومین پلاستیک رایج در زمین ، از نظر وزنی که سالانه توسط صنعت استفاده می شود ، مشاهده می شود.

پلی پروپیلن برای اولین بار در سال 1951 توسط یک جفت از دانشمندان نفتی فیلیپس به نام های پل هوگان و رابرت بنکس پلیمریزه شد. توانایی پلی پروپیلن در تبلور شور و هیجان زیادی به وجود آورد و شیمیدان ایتالیایی ، پروفسور جولیو ناتا ، اولین رزین پلی پروپیلن مفید تجاری را در اسپانیا در سال 1954 به پایان رساند. امروزه پلی پروپیلن تقریباً در همه جا مشاهده می شود ، از فضای داخلی خودرو گرفته تا بسته بندی های فشرده و انعطاف پذیر ، گرفته تا کالاهای مصرفی و پارچه ها.

پلی پروپیلن دارای 4 خاصیت فیزیکی عمده ای است که باعث محبوبیت آن در محصولات مصرفی به طور کلی و به ویژه قالب تزریق می شود . اولین هزینه است. پلی پروپیلن ارزان است. دوم قابل استفاده مجدد است. به دلیل عدم تمایل به پیوند با مواد دیگر (بعداً مورد بحث قرار می گیرد) پلی پروپیلن بطور معمول در قطعات مستقل دیده می شود ، بدون رنگ ، چسب و پلاستیک های دیگر به آن آویزان است. این باعث می شود مرتب سازی و آسیاب کردن برای بازیافت آسان شود. سوم وضوح است. این ماده تقریباً از لحاظ نوری کاملاً واضح تولید می شود و این امکان را برای هر دو قسمت فراهم می کند و می توان بدون هیچ گونه تداخل از صدای پایه مواد رنگی کرد.

چهارمین فایده از این امر می توان آن را به یک لولا برای زندگی ساخت. لولا زنده یک قطعه پلاستیکی بسیار نازک است که بدون شکستن خم می شود (حتی در حرکات شدید حرکت نیز نزدیک به 360 درجه). لولا های زندگی توسط طراحان پلاستیک جایزه می گیرند ، زیرا می توانند عملکرد پیچیده ای را در یک قسمت ساده و آسان برای قالب قرار دهند. درب روی بطری سس یا شامپو نمونه ای کامل از این امر است. پلی پروپیلن برای لولا های زندگی مناسب است زیرا در هنگام خم شدن مکرر شکسته نمی شود. یکی از مزایای دیگر این است که پلی پروپیلن می تواند CNC ساخته شده باشد تا یک لولا زنده را بسازد که امکان توسعه سریع تر نمونه اولیه را فراهم می کند و از سایر روش های نمونه سازی اولیه ارزانتر است.

همچنین پلی پروپیلن نسبت به سایر پلاستیک های متداول دارای چگالی کم است که به معنی صرفه جویی در وزن برای تولید کنندگان و توزیع کنندگان قطعات پلی پروپیلن قالب تزریقی است. از مقاومت استثنایی در دمای اتاق در برابر حلالهای آلی برخوردار است.

اگرچه پلی پروپیلن در سطح مولکولی لغزنده است ، اما ضریب اصطکاک نسبتاً بالایی دارد. همراه با ضریب انبساط حرارتی بالا ، این بدان معنی است که پلی پروپیلن برای قطعاتی که اسلاید ، می پوشند و یا در دمای بالا کار می کنند مناسب نیست. همچنین قابل اشتعال است ، که کاربردهای آن را در پارچه ها محدود می کند و مستعد تخریب UV است.